Poema: Patria del corazón

Autora: Smaragdi Mitropoulou

Της καρδιάς πατρίδα

Κάτω απ’ τον ουρανό της ερήμου
και δίπλα στο ποτάμι που διασχίζει σιωπηλά τις φοινικιές
τόπος ευλογημένος καρτερά τους στρατοκόπους
χώμα και νερό, ήλιος, ψωμί κι αγάπη.
Μέσα απ’ το βουητό του ανέμου
και τα αφρισμένα κύματα
εγώ ο ξένος τριγυρνούσα αιώνες τώρα
μόνος με δίχως μάνας φυλαχτό.
Τη νύχτα που ‘γινε ένα το φεγγάρι με τη θάλασσα
χέρι αόρατο με οδήγησε εδώ.
Βρήκε η ψυχή μου
μία πατρίδα ν’ ακουμπήσει
ένα λιμάνι ν’ απαγκιάσει
και τα πουλιά τα διαβατάρικα να χαιρετά
μ’ ένα καράβι όνειρα που έρχονται και πάνε.

Patria del corazón

bajo el cielo del desierto
por el silencioso río que cruza entre las palmeras
lugar que a los campistas bendice
con tierra, agua y sol
con pan y amor
a través del rugido del viento
y las espumosas olas
yo, la forastera, he deambulado por siglos
con tan sólo un amuleto
huérfana desde aquella noche
en que la luna se tornó mar
y una mano invisible me trajo aquí
suelo en que mi alma
encontró una patria a la cual tocar
un puerto al que abrazarse
donde supo que los pájaros son boletos
para saludar desde un barco
a los sueños ambulantes