Poema: Retorno

Autora: Smaragdi Mitropoulou

Επιστροφή

Πίσω απ’ τις σφραγισμένες πόρτες και τα σκουριασμένα κάγκελα
τρελό χορό στήσανε οι θύμησες απόψε
παρέα με τη μοναξιά.
Το μακρύ σιδερένιο κλειδί κρυμμένο μέσα στην πήλινη γλάστρα
μαζί με την ψυχή ετούτων των χορταριασμένων τοίχων
κάποιον, κάτι καρτερά.
Στου χρόνου το πείσμα
τα άνθη εξακολουθούν ζωή να ‘χουν.

Κάτω απ’ της αγια-Θαλασσινής τον ίσκιο
εγώ, ο ξένος
το στενό μονοπάτι ανηφορίζω.

Πώς ν’ απαρνηθώ το βράχο τον περήφανο;
Αιώνες τώρα, στήριγμα κι απαντοχή μου.

Γύρισα ξανά
στο παλιό αρχοντικό με τα βασιλικά στο περβάζι
με τις βιολέτες και τις πασχαλιές.
Γύρισα ξανά
ζωή να πάρουνε οι αναμνήσεις.

Retorno

en la noche, tras las puertas cerradas
y las oxidadas barandillas
encienden los recuerdos un lunático baile
en compañía de la soledad
la dilatada llave de hierro yace
escondida en la olla de barro
junto al alma de los muros cubiertos de hierba
y las flores sempiternas

bajo Agia Thalassini
yo, la forastera
subo por el angosto camino

¿cómo renunciar a la orgullosa roca
en que me he apoyado durante siglos?

volví a la vieja mansión
con las basílicas en el alféizar de la ventana
con las violetas y las lilas
volví a la vida para llevarme
los recuerdos